بررسی رابطه بین تجدیدارائه سود و محافظه کاری حسابداری

بسیاری از شرکت ها به دلایل مختلف سود سال های گذشته را تجدید ارائه می کنند. با توجه به اهمیت رقم تجدید ارائه سود ، می توان گفت که اشتباهات حسابداری و اصلاح آن در دوره های آتی منافعی را برای مدیریت شرکت ها به همراه دارد و اطلاعات حسابداری دارای نوعی تمایلات جانبدارانه می باشد. در این چنین مواقع مراجع تدوین استاندارد های حسابداری برای بهبود قابلیت اتکای صورت های مالی مفهوم محافظه کاری را در حسابداری بکار گرفته اند. در بسیاری از تحقیقات تعریف محافظه کاری شامل تمایل حسابداران به الزام درجه بالاتری از تاییدپذیری برای شناسایی اخبار خوب (سود) نسبت به شناسایی اخبار بد (زیان) است (باسو1997). در این پژوهش به بررسی این موضوع پرداخته می شود که چگونه سنجه باسو (1997) و همچنین میزان محافظه کاری برگرفته از آن (c-score) در تشخیص تغییر میزان محافظه کاری در سال های اصلاحِ سود اغراق آمیز، موثر عمل می کنند. تحلیل های مقطعی و سری زمانی روی 299 شرکت-سال به عنوان شرکت های گروه آزمون و 711 شرکت-سال به عنوان شرکت های گروه کنترل بین سال های 1381 تا 1390 با استفاده از مدل باسو اجرا شد. در نهایت نتایج این تحقیق شواهدی جهت عدم کارایی مدل باسو (1997) در سنجش میزان محافظه کاری شرکت هایی که تجدید ارائه سود می کنند فراهم می کند.